Dünya Anti-Komünistler Birliği
Çan Kay Şek, Rahip Moon ve Nazi ve Nippon savaş suçluları tarafından Şanghay’da kurulan Dünya Anti-Komünistler Birliği (WACL), önce Nixon yönetimi tarafından Güneydoğu Asya ve Latin Amerika’da isyan bastırma yöntemlerini yaygınlaştırmak için kullanıldı. O dönemde çalışmalarına yedi Devlet başkanı katılıyordu. Örgüt, ABD ve CİA’nin askeri-sınai kompleksinin Soğuk Savaştaki ortak aygıtına dönüşerek, Reagan yönetimi altında yeniden canlılık kazanmıştır. Böylece, Usame Bin Ladin tarafından temsil edildiği Afganistan da dahil olmak üzere, tüm çatışma bölgelerinde siyasal cinayetlerinin işlenmesi ve kontrgerillanın oluşturulması görevlerini üstlenmiştir.
İkinci Dünya Savaşı sonrasında, ABD’nin gizli servisleri, anti-komünist bir şebeke olan stay-behind’i kurmak üzere, Nazi, faşist ve Ustaşa ajanları ikna ederler [1]. Geleceğin Atlantik İttifakı Devletlerinde işe alınan ajanların gizli kalmaları gerekirken, Sovyet kontrolüne geçen Devletlerdeki ajanların aksine açık hareket etmeleri gerekiyordu. Böylece 1946 yılında, Batı’ya göç eden Doğu kökenli ajanların faaliyetlerini koordine etmek için bir faşist enternasyonali oluşturulmuş oldu: Ulusların Anti-Bolşevik Bloğu (Anti-Bolshevik Bloc of Nations – ABN). Ukraynalı, Macar, Romanyalı, Hırvat, Bulgar, Slovak, Lituanyalı v.b. faşistler, Yaroslav Stetsko’nun önderliğinde bir araya gelirler. Ukrayna’nın eski işbirlikçi lideri Stetsko, 2 Temmuz 1941’de Lvov’da çoğunluğu Yahudi olan 700 kişinin katledilmesinden sorumludur.
Sekiz yıl sonra, Kore Savaşı sonunda ABD, Hindi çini’nde Fransa’dan nöbeti devralır [2]. Başkan Eisenhower, SSCB ve Çin’e yönelik bir bölgesel savunma sistemini yürürlüğe sokar. 8 Eylül 1954’te, NATO model alınarak OTASE kurulur. Örgüt, Avustralya, Yeni Zelanda, Pakistan, Filipinler, Tayland, Birleşik Krallık ve ABD’yi bir araya getirir. 2 Aralık’ta, ABD-Tayvan arasında imzalanan ikili savunma anlaşmasıyla düzenek tamamlanır[3]. Buna paralel olarak Allen Dulles yönetimindeki CİA, bu Devletlerin istihbarat servislerini yapılandırır ve bölgedeki anti-komünist partiler arasında bir temas örgütünü oluşturur. Bizzat Çan Kay Şek’in etrafında, Asya Halkları Anti-Komünistleri Birliği (Asian People’s Anti-Communist League – APACL) bu şekilde kurulur.
APACL saflarında, Tayvan Devlet Başkanı Çan Kay Şek dışında, daha sonra Güney Kore’nin Başkanı olacak olan, milyarder savaş suçlusu ve Japon Liberal Partisi’nin cömert bağışçısı Pak Çung Hee ve Birlik Kilisesi’nin peygamberi, din adamı Sun Myung Moon [4] da yer alıyor. Ayrıca General Prapham Kulapichtir (Tayland), Devlet Başkanı Ferdinand Marcos (Filipinler), Prens Sopasaino (Laos) [5], Albay Do Dang Kong (Vietnam Devlet Başkanı Nguyen Van Thieu’yü temsilen) v.b. gibi. APCL, tümüyle o dönem CİA’nin Tayvan istasyon şefi Ray S.Cline’nin ve CİA’nin gelecekteki Başkan yardımcısının kontrolündedir [6]. Yazımı daha sonra Heritage Foundation’un Asya Bölüm Başkanı olacak Michael Lasater’e emanet edilen Asian Bulletin’i yayımlar [7].
WACL’nin kurulması
1958 yılından itibaren, Ulusların Anti-Bolşevik Bloğu (ABN) Başkanı, Asya Halkları Anti-Komünist Birliği (APACL)’nin Taipei’de düzenlenen yıllık konferanslarına katılır. Cline ve Stetsko, Çan Kay Şek rejiminin kadrolarının anti-komünist zulüm konusunda eğitiminden sorumlu bir kurum olan, Political Warfare Cadres Academy of Taiwan vakfını yönetirler. Akademi, Fort Bragg (ABD)’ın Psychological Warfare Center’inin ve Panama School of Americas’nın Asya’daki türevidir [8]. CİA hızla, dünya ölçeğinde isyan bastırma alanında eğitimcilerden ve siyaset gruplarından oluşan bir şebeke kurar. 1967’de, ABN ve APACL, Dünya Anti-Komünistler Birliği (World Anti-Communist League – WACL) adı altında birleşirler ve faaliyetlerini « özgür dünyanın » geneline yayarlar. Yeni üyeler arasında, İkinci Dünya Savaşı sırasında kurulan Meksikalı faşist oluşum Los Tecos ya da İsa-Kralın Lejyonu dikkat çekiyor. Birlik, 73-75 yılları arasında, Richard Nixon ve güvenlik danışmanı Henry Kissinger, merkezini Beyaz Saray’a taşıdığında asıl atılımını yaşadı.
Finansmanı cömertçe Birlik Kilisesi aracılığıyla sağlanmaktadır. Bu arada, bu gerçek 1975 yılından itibaren kamuoyu önünde açıkça kabul edilmez. Din adamı Sun Myung Moon o dönem Birlik ile olan ilişkilerini kestiğini öne sürer ama Japon temsilcisi Osami Kuboki aracılığıyla liderliğini uygulamayı sürdürür.
Güneydoğu Asya ve Latin Amerika’da komünizme sempati duyduğundan şüphe edilen binlerce kişinin öldürülmesini öngören Phoenix (1968-71) ve Condor (1976-77) Planlarının gerçekleştirilmesinde WACL’in oynadığı role ilişkin hala elimizde yeterince belge bulunmuyor. Phoenix Harekatı, Vietnam’da muhtemelen daha sonra WACL’nin Başkanı olacak olan Tümgeneral John K.Singlaub’un Joint Unconventionnal Warfare Task Force’u tarafından yürütüldü. Bu arada Singlaub bu harekatta görev aldığını hep inkar etti.
Öte yandan, 1971 ila 1978 yılları arasında Bolivya’da diktatörlüğünü ilan eden General Hugo Banzer Juarez, WACL’in Latin Amerika kolunun başkanlığını üstlendi. 1975 yılında, komünist muhaliflerinin sistematik olarak ortadan kaldırılmasını içeren bir plan örgütledi. Banzer Planı, 1977 yılında, WACL’in Paraguay diktatörü General Alfredo Stroessner’in de katılımıyla Assomption’da düzenlediği bir Latin Amerika toplantısı sırasında izlenmesi gereken bir model olarak sunuldu. Paraguay delegasyonunca sunulan ve Bolivya’daki gibi bütün Latin Amerika’da kurtuluş teolojisine bağlı rahip ve din adamlarının imha edilmesini hedefleyen bir önerge, 1978’deki WACL dünya konferansı sırasında kabul edildi [9].
Aynı şekilde, aynı dönemde Avrupa’yı da vuran gerilim stratejisinde WACL’in rolü konusunda kesin bir bilgiye sahip değiliz. Yeni Düzen adlı aşırı sağcı hareketin kurucusu Fransız François Duprat, MSİ’nin kurucusu İtalyan Giorgio Almirante, CEDADE’nin kurucusu İspanyol Jesus Palacio, Uluslar Çevresi Başkanı Belçikalı Paul Vankerhoven ve daha başkaları burada çalışma yürüttüler. Ve İtalya adaleti onu terörizm suçlamasıyla ararken, Stefano dele Chiaie’yi [10], hemen ölüm tugaylarının başında Klaus Barbie’nin yardımcısı olarak atandığı, Hugo Banzer’in Bolivya’sına kaçıran yine aynı Birlik’tir.
Son olarak, WACL’in Lübnan Savaşı’ndaki rolü hakkında da çok az belgeye sahibiz. Elimizdeki nadir bilgilerden biri de, Birliğin, çatışmaların başlamasından birkaç hafta önce eski Cumhurbaşkanı Kamil Şamun’a bağlı Hıristiyan Milislerin saflarına katılan paralı askerleri devşirdiği yolunda.
Jimmy Carter 1977 yılında Beyaz Saray’a girdiğinde, seleflerinin kirli uygulamalarına son verme arzusundadır. Amiral Stanfield Turner’i CİA’nin başına getirir ve Latin Amerika’daki otoriter rejimleri devirmeye koyulur. Bu dönem, sadece üyeleri tarafından finanse edilen WACL için zor bir dönemdir. Birlik daha iyi günler beklentisinde olan Carter karşıtlarının buluşma noktası haline gelir ve kendiliğinden ABD’deki başlıca Carter karşıtı örgüt olan Güç Kullanımı Yoluyla Barış İçin Ulusal Koalisyon (National Coalition for Peace Through Strength) ile sıkı ilişkiler kurar. Bu ret cephesi, Başkan Eisenhower’in « askeri-sınai kompleks » olarak adlandırdığı American Security Council’den doğmuştur [11]. George H.Bush ile birlikte, Team B olarak adlandırılan Pipes Commission içerisinde Sovyet tehdidinin yeniden değerlendirilmesi sürecine katılan General Daniel O’Graham [12] ve General John K.Singlaub’un [14] eşbaşkanlığında yönetilmektedir.
Birliğin birçok yetkilisi, Ronald Reagan’ın seçilmesi için oluşturulan Kampanya Komitelerine katıldılar. Birçok kişi, Kaliforniya’nın Cumhuriyetçi valisini yakından tanımaktadır. İkinci Dünya Savaşının sonunda, görünürde Komünizmden kaçan Doğu Avrupalıların göçü amacıyla ama aslında Anti-Bolşevik Blok (ABN) üyesi Nazilerin, faşistlerin ve Ustaşaların, ABD’de yerleşmeleri için gerekli fonların oluşturulmasına yönelik Özgürlük için Haçlı Seferi (Crusade for Freedom) girişiminin sözcüsü oldu. Başkan Yardımcısı George H. Bush’a gelince o da onun dostudur. CİA’nin patronu sıfatıyla Condor Harekatını yönetti.
WACL’ın altın çağı
Ronald Reagan ve George H. Bush’un Beyaz Saray’a gelmeleriyle birlikte WACL eski gücüne kavuşur ve ara verdiği gelişimini sürdürmeye devam eder. Daha önce kurduğu temaslar meyvelerini verir. ABD’nin askeri-sınai kompleksi, Dünya Barışı Konseyi (Council for World Freedom – USCWF) adı altında WACL’in ABD şubesinin kurulması işini üstlenir. Kurumun Başkanlığını General John K. Singlaub üstlenirken, General Daniel O’Graham Başkan Yardımcısı olur. Ama bununla da kalınmaz. Askeri-sınai kompleks, kurumu dünyadaki anti-komünist bastırmanın merkezi aygıtı haline getirmek üzere WACL’i ele geçirir.
Birlik birçok yönden harekete geçer:
Afganistan’daki Sovyet varlığını yenmek için American Security Council, WACL’in bir tematik bölümünü finanse eder [15]: Merkezi Heritage Foundation tarafından sağlanan bir mekanda bulunan Özgür Afganistan Komitesi (Committee for a Free Afghanistan). Harekat Margaret Thatcher’in ve MI6 bölüm sorumlusu Nicholas Bethell’in ABD’ye yaptığı resmi ziyaret sırasında başlatılır ve General J. Milnor Roberts tarafından yönetilir. Komite, CİA Başkanı William Casey [16] tarafından kararlaştırılan ve Usame bin Ladin tarafından yönetilen [17] « özgürlük savaşçılarına » yönelik yapılan lojistik yardıma doğrudan katılır. WACL ve Suudi işadamı arasındaki bağlantı, bayındırlık işleri devi Suudi Bin Laden Group’un ortaklarından Şeyh Ahmet Salah Camcun ve Güney Yemen’in eski Başbakanı [18] tarafından sağlanır.
Filipinlerde WACL’ı Başkan Marcos temsil eder. Ama 1986’da Marcos devrilince, John K. Singlaub ve Ray Cline, yeni temsilciler seçmek için buraya giderler. Ülkede bir kontrgerilla paramiliter gücü oluştururlar ve tercihlerini Frank Carlucci [19], George H. Bush ve Bin Ladin kardeşlerin gözdesi General Fidel Ramos’u [20] yönünde kullanırlar.
WACL, Nikaragua’da Sandinist Devrimi yenmek için, Arjantinli danışmanlarla birlikte John Hull’un Kosta Rika’daki özel arazisinde bir geri üs oluşturur. Refugee Relief International insani yarım kılıfını kullanarak paralı askerler devşiren Genelkurmay Başkanı General Gustavo Alvarez Martinez aracılığıyla Honduras’ın sunduğu kolaylıklardan da yararlanır.
WACL Guatemala’da, Ulusal Kurtuluş Hareketi önderi Mario Sandoval Alarcon’a güvenir. Başkan General Romeo Lucas Garcia bir kukladan ibaret olduğu için, 74 ila 78 yılları arasında Başkan Yardımcısı olan Sandoval ülkenin tek hakimidir. Beş yıl içerisinde 13 000 kişiyi öldürecek olan ölüm tugaylarını oluşturur.
WACL Salvador’da, Tayvan Akademisi’nde eğitim gören ve Guatemalalıların desteğini alan Roberto d’Aubuisson’dan destek alır. CİA’nin yerel türevi olan ANSESAL’ın patronu ve aşırı sağ paramiliter bir oluşum olan Cumhuriyetçi Milliyetçi Parti (ARENA)’nın önderi haline gelir. D’Aubuisson ölüm tugayları oluşturur ve Başpiskopos Oscar Romero’yu katleder.
WACL’ın başarısı aynı zamanda onun çöküşü de olacaktır. 1983’te, ABD Savunma Bakan Yardımcısı Fred C. Iklé [21] Pentagon’da sekiz uzmandan oluşan ve başına General John K. Singlaub’u [22] yerleştirdiği, Özgürlüğün Savunması için Komite adında gizli bir komite oluşturur. Bu komitenin Afganistan’a yönelik gizli müdahaleyi model aldığını ve aynı örneği Nikaragua’ya, Angola’ya, Salvador’a, Kamboçya’ya ve Vietnam’a yaymayı önerdiğini biliyoruz, ancak etkinliklerine ilişkin ayrıntılar konusunda çok az belgeye sahibiz.
Ronald Reagan 1984’te, Ulusal Güvenlik Konseyindeki Albay Oliver North’un doğrudan otoritesi altında, genel olarak Birliğe ve özel olarak da John Singlaub’a İrangate’in özel finansmanlarının tümünü emanet etmeyi tercih eder. 1987’de skandal patladığında, yolu üzerindeki her şeyi silip süpürmüş ve WACL’ı da yok etmiştir.
Thierry Meyssan
[1] Bakınız « Stay-hebind : les réseaux d’ingérence américains » yazan Thierry Meyssan, Voltaire İletişim Ağı, 20 Ağustos 2001
[2] Fransız Ordusu 7 Mayıs 1954’te Diên Biên Phu Savaşını kaybeder.
[3] Öte yandan, 29 Ocak 1955’te Kongre, Başkan Eisenhower’e açık çek sunar. Eğer ada komünistlerin saldırısına uğrarsa Tayvan’ı korumak için savaş ilan etme yetkisine sahiptir.
[4] Bakınız « Révérend Moon, le retour » Voltaire İletişim Ağı, 26 Mart 2001.
[5] Laos Millet Meclisinin Başkan Yardımcısı Prens Sopaisano, 23 Nisan 1971’de Paris’in Orly Havalimanında yakalanır. Valizlerinde yapılan aramada 60 kg saf eroin ele geçirilir.
[6] Ray S. Cline Kore Savaşının başlatılmasında başvuru analisti olmuştur. 1958 ila 1962 yılları arasında Taipei’de CİA İstasyon Şefi olur. US Naval Auxiliary Communications Center Müdürü örtüsü altında faaliyet yürütüyordu. O dönem Domuzlar Körfezi fiyaskosunu cezalandıran personel hareketi yararına CİA’nin Başkan Yardımcısı olur. Secrets, Spies and Scholars, Acropolis Books yayınları, 1976, kitabıyla anılarını kaleme almıştır.
[7] Michael Laseter, Elizabeth Claire’in Evrensel ve Muzaffer Kilise’sinin (CUT) başlıca sorumlusuydu. Bu tarikat yetmişli yılların ortasında, Kaliforniya’daki merkezinde bir cephanelik ele geçirildiğinde bir skandala konu oldu. 80’li yıllarda bu tarikatın sorumlularından biri WACL’ın Afganistan’daki şubesinin müdürü olarak atandı.
[8] School of Americas daha sonra USA Fort Benning’e taşınır. Un 1947 ila 1996 yılları arasında okulun öğrencilerine ait eksiksiz bir yıllık, elektronik kitaplığımızda mevcuttur.
[9] Bu harekatın, o dönem Latin Amerika Piskoposluk Konferansı (CELAM) genel sekreteri Mgr Alfonso Lopez-Trujillo ile bağlantılı olarak yürütüldüğü sanılıyor.
[10] Bakınız « 1980 : carnage à Bologne, 85 morts », Voltaire İletişim Ağı, 12 Mart 2004.
[11] Güç Kullanımı Yoluyla Barış İçin Ulusal Koalisyon 257 Kongre üyesini bir araya getirdi.
[12] Korgeneral Daniel O’Graham, CİA’nin diğer istihbarat servisleriyle ilişkilerinden sorumlu Başkan Yardımcılığı (1973-74), ardından DİA Başkanlığı (1974-76) görevlerini üstlendi. American Security Council’in İcra Müdürü olan O’Graham, « yıldız savaşlarının » başlıca savunmanlarından biriydi. 1995’te ölümüne kadar başkanlığını yürüttüğü High Frontier’in kurucusudur.
[13] 1975 yılında, aşırı sağ CİA’ye komünistlerin sızdığı ve kızıl tehlikeyi küçümsediği için suçlar. Bunun sonucunda Başkan Ford Ajansın başına George H. Bush’u atar ve bir karşı incelemenin yapılmasına izin verir. Richard Pipes « B ekibini » oluşturur. Silahlanma yarışını meşrulaştıracak telaşlandırıcı bir rapor yayınlar. Bugün Pipes Komisyonunun, askeri-sınai komplekse yeni pazarlar yaratabilmek için kasten verilerle oynadığını biliyoruz. Bu konuda bakınız : « Les marionnettistes de Washington » yazan Thierry Meyssan, Voltaire İletişim Ağı, 13 Kasım 2002, ve « Daniel Pipes, expert de la haine », Voltaire İletişim Ağı, 5 Mayıs 2004.
[14] John K. Singlaub İkinci Dünya Savaşı sırasında OSS subayıdır. Japonlara karşı Çan Kay Şek’in Kuomitang gerillasını oluşturur. Kore Savaşı sırasında, CİA’nin İstasyon Şefi olur, ardından Vietnam Savaşı sırasında Yeşil Berelileri yönetir. Sonrasında, Fort Benning’te isyan bastırma konusunda eğitmenlik yapar. Emekli olunca, American Security Council’in eğitim müdürü olur. Bu sıfatıyla Koalisyonun eş başkanlığı, ardından da Birliğin Başkanlığı görevlerini üstlenir.
[15] Komitenin finansmanı, 1984’ten itibaren Ulusal Demokrasi Vakfı tarafından üstlenilecektir. Aldığı fonların bir bölümünü, Bernard Kouchner’in Sınır Tanımayan Doktorlar ve Uluslararası Sağlık Yardımı kuruluşları olmak üzere Afganistan’da kendi siyasal hedeflerine hizmet eden insani yardım kuruluşlarına aktarır.
[16] ABD, Afganistan’ı isteyerek istikrarsızlaştırdı, ama daha sonra Moskova’nın askeri tepkisinin büyüklüğü karşısında şaşkınlığa düştüler. Böyle olunca, Afganları « özgürleştirmek » için değil ama SSCB’nin özellikle Umman Denizi’ne doğru bir koridor açmasını engellemek üzere savaşa girmeleri için müttefiklerini seferber ettiler.
[17] WACL 1983 yılında, Usame Bin Ladin’in portreleri ve altında « Support the Afghan Freedom Fighter. He Fights For You ! » (Afganistan’ın özgürlük savaşçısını destekleyin. Sizin için savaşıyor!) yazısının yer aldığı tişörtler bastırdı.
[18] Usame bin Ladin o dönemde sofu bir Müslüman olarak değil ama Suudi gizli servislerinin Başkanı Prens Turki tarafından Sovyetlere karşı savaşa ABD saflarında katılmak için seçilen anti-komünist bir işadamı olarak sunuldu. Bin Ladin başlarda « özgürlük savaşçıları » için gerekli altyapıların yapımının yönetimini üstlenir, ardından saflarına katılan yabancı mücahitlerin idari işlerini üstlenir. Sofu Müslüman kimliğine ancak daha sonraları saflarına katılan yabancılar üzerinde otorite kurmak için girecektir.
[19] Bakınız « L’honorable Frank Carlucci » yazan Thierry Meyssan, Voltaire İletişim Ağı, 11 Şubat 2004.
[20] General Fidel Ramos 1992’de Başkan seçilir. Görev süresinin sonunda, 1998’de Carlyle Group’a katılır. Bakınız « Le Carlyle Group, une affaire d’initiés », Voltaire İletişim Ağı, 9 Şubat 2004.
[21] Fred C. Iklé, Pentagon’da Caspar Weinberger’in yardımcısı olacaktır. Bu tarihe geçmiş « soğuk savaşçı » uzman bugün Center for Security Policy (CSP)’nin ve Project for a New American Century (PNAC) üyesi ve Smith Richardson Foundation’in yöneticisidir.
[22] Bu komite içerisinde General Harry Aderholt ve Edward Lansdale, Albay John Waghelstein, Seale Doss ve Edward Luttwak, Binbaşı F. Andy Messing Jr ve Sam Sarkessian yer almaktadır.
(Voltaire İletişim Ağı'nda 12 Mayıs 2004'ta Thierry Meyssan imzasıyla yayınlanan Fransızca yazıdan Türkçeleştirilmiştir http://www.voltairenet.org/article13873.html )